daleko II
w długim czasie od danej chwili
dalej z wolna kroczy Stado cielic tyrolskich z mosiężnymi dzwonki (I) Więc Sędzia jego puchar i swój kielich nalał I dalej mówił (I) Tadeusz odpowiadał śmielej, szła rzecz daléj, W pół godziny już byli z sobą poufali (I) Podniosła jedno dziecię źwisłe na ramieniu, Drugie wzięła za rękę, a kilkoro przodem Zaganiając jak gąski, szła dalej ogrodem (III). Bernardyn korzystając z przerwy mówił dalej (IV) a odjeżdżać muszę, muszę śpieszyć Zaraz, dzisiaj, Stryjaszku, a jutro najdaléj (VIII)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Czas